Μόνο μην μου πεις πως γίνεται

-Μικρή μου...

Έχω ένα σχέδιο, αδύνατο να πετύχει. 

Θα τρέξουμε με ορμή σε κάποια κρυφή επιθυμία.

Δεν ξέρω που είναι ακριβώς,

μα τα έχω όλα τέλεια φτιαγμένα στο όνειρο μου.

Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα σπάσουμε τα μούτρα μας!

Είσαι να πέσουμε μαζί στα γόνατα, γελώντας με μια ακόμα τούμπα?

-Καλέ μου... 

Πως μπορώ να αρνηθώ αν μου το θέσεις έτσι?

Μόνο μην μου πεις πως γίνεται και εγώ γελώντας θα ’ρθω!


Αθήνα,
2014

Ανοιχτή πρόσκληση

Απόψε θα 'ρθω να σε συναντήσω
Μου 'πες στης αισιοδοξίας τα σοκάκια τριγυρνάς
Τώρα στριμώχνω ανασφάλεια 
και άμυνας χρωματιστά φουλάρια 
στις πλαστικές θήκες που αγόρασα φτηνά.
Κακής ποιότητας, μα τι με νοιάζει?
Σύντομα θα τα χρειαστώ ξανά

Μου 'πες να 'ρθω άβαφτη χωρίς αξεσουαρ
μα είπα να κρατήσω λίγη μάσκαρα και πούδρα
όταν ξυπνήσω δίπλα σου παιδί χλωμό μην μ' αρνηθείς 
Μου 'πες τους διάσημους εκείνους στίχους
πως όλα θα πάνε καλά και να μην πάρω τα cd μου
γιατί θα φτιάξουμε δική μας μουσική, ονειρική

Μου 'πες να φέρω μόνο εμένα και να βιαστώ να έρθω να σε βρω
μα όσο κι αν ήθελα η προίκα μου μου έγνεφε 
χωρίς τις φοβίες και τα τσιμπράκαλα μου δεν είμαι πια ολόκληρη εγώ
Έξυπνα χρόνο κέρδισα και απάντησα πως μισερή θα έρθω 
για να με συμπληρώσεις μόνο εσύ 

Μου είπες αλήθεια και σου είπα ψέμματα
Έκρυψα σκέψεις και κραγιόν στο πάτο της βαλίτσας
και σε μια χάρτινη ελπίδα έγραψα
"Βρες τα και κάνε με εσύ να τα πετάξω"

Δεν γίνεται αλλιώς μάτια μου, νομίζεις δεν δοκίμασα?
Η αλήθεια του ανθρώπου φθείρεται, χάνεται
και δεν φυλάγεται σε ζελοφαν, δεν μένει άτρωτη με ναφθαλίνη 


Αθήνα,
2014

Ακούς που σου γελάω;

Να γελάς αληθινά καρδιά μου
Μην κράζεις μονόσυρτα και άχαρα σαν κλόουν που βάφτηκε σαχλός.
Πιο πολύ τρομάζεις παρά πείθεις το κοινό σου
Να ξεκινάει ο ήχος απ' τη καρδιά και όχι απ' το λαιμό σου
Μην εκβιάζεις το μέσα σου με φωνητικές συντομεύσεις

Να γελάς αληθινά ψυχή μου
Μην στοιχειώνεις την αλήθεια σου μοστράροντας όλα σου τα δόντια.
Βιτρίνα άνθρωπος βιτρίνα ουσία
Το γέλιο είναι η μουσική απ'τις δονήσεις της καρδιάς σου
Δεν ειναι τρικ χαράς και ευδαιμονίας

Να γελάς αληθινά ζωή μου
Μην σβήνει το χαμόγελο όταν γυρίσει η πλάτη
Στο στόμα σου να φαίνεται πλεόνασμα απ' τα μάτια.
Σάμπως όλοι δεν μάθαμε να πουλάμε λίγο ψέμα;
Και όλοι τόσο ευκολόπιστα δεν αγοράζουμε ότι σαν έμπορες πουλάμε;

Μ' ακούς μωρό μου; Μ' ακούς που σου γελάω;

Αθήνα,
2015