Τοξικό πέρασμα

Ρε χρόνε σταμάτα.

Περνάς και δεν λογαριάζεις αν προλαβαίνω να αναπνεύσω.

Ρε χρόνε περίμενε λίγο.

Βαραίνεις το σώμα μου και το πρόσωπο μου χαράζεις χωρίς να ρωτάς.

Φύγε! Όχι γύρνα! Μια στιγμή σταμάτα να προλάβω σκεφτώ.

Εντάξει, ψέματα. Να σκέφτομαι δεν θέλω άλλο.

Ορίστε, ούτε τι θέλω από σένα δεν πρόλαβα να αρθρώσω.

Να, θέλω για λίγο κάθε τόσο για εσένα επιδεικτικά να αδιαφορώ,

Κι εσύ να μπορείς να μου το συγχωρήσεις.

Μη θυμώνεις ρε χρόνε.

Τοξική σχέση, εσύ μόνο να ζητάς.

Εγώ να σε καταλαβαίνω, εγώ να υποχωρώ.

Εσύ να με τραβάς και εγώ να σε γεμίζω.

Κάθε σου θέλημα να ακολουθώ ζητάς σαν ορθόδοξος θεός.

Κι εσύ να κρίνεις το πως και το γιατί,

Γεμίζοντας κάθε τόσο τη λίστα της ζωής μου με κόκκινες μουτζούρες.

Ε είμαι αδύναμη να ζω πιστή στο θρήσκευμα σου.

Και τι μ’ αυτό?

Εσύ ούτε τώρα δεν μου χάρισες δύο λεπτά που σου μιλάω.

Κι όλο ρωτάς

Μπερδέματα καλέ μου.

Μην ρωτάς τι μου συμβαίνει.

Δεν σκαρφίζομαι νέες απαντήσεις.

Ρώτα με αν είμαι καλά να σου ρίξω ένα «επίσης» ενώ βιαστικά περνάω το δρόμο

κι άσε το χαμόγελο να κρεμάσει ενώ γυρνάνε οι ώμοι.

Αφού είμαι καλή μαθήτρια το βλέπεις.

Τι ψάχνεις να αναλύσεις το συντακτικό μου.

Κάνε μια γρήγορη μετάφραση και πέρνα όπως - όπως για να πάμε παρακάτω.

Μη χάνουμε χρόνο σε ρήματα και εξαιρέσεις.

Το ανώμαλο γοητευτικό δε λέω αλλά θέλει χρόνο και εμείς βιαζόμαστε.

Και πες πως σου εξήγησα. Τι άλλαξε ομορφιά μου?

Αφού ξεχνάς, μόνο ξεχνάς.

Πόσες φορές να πω ότι στον άνθρωπο η μνήμη ζει μες στη καρδιά?

Γράφεις και σβήνεις μάταια  παπαγαλίες στο μυαλό σου.

Και ίδια λόγια μιλάμε. Με απορία ή έκπληξη κοιτάς κι εγώ βαριέμαι.

Βαριέμαι πολύ την επανάληψη στην ρημάδα ίδια σελίδα.

Μη κατσουφιάζεις μάτια μου. Αύριο δεν θα θυμάσαι.


Αθήνα, 
2015