Χειμώνας σκέπασε ψυχές αλλοτινά αγνές
Βρώμικο χιόνι το αίμα νέρωσε σε φλέβες που βίαια κοπήκαν
Δυο στάλες ’μείναν μοναχά να μαρτυρούν το τραύμα
Δεν βιάστηκες να τις μαζέψεις
Έμεινες να τις κοιτάς
Καθώς αυτές κυλούσαν στο λευκό σου δέρμα
Μια αργή διαδρομή
Το κορμί σου χρωμάτιζαν με τα ίχνη τους
Δεν σε λυπούν, δεν σε φοβίζουν
Τις αφήνεις να χαρούν το τελευταίο τους ταξίδι
Τα στιλέτα των ανθρώπων δεν σε βουρκώνουν πια
Τις σταματάς με τα δάχτυλα σου
Τις βάζεις να αποκοιμηθούν
Ανάμεσα στα δυο σου χείλη
Κι αυτός ο πόνος ο σκληρός, ο αδικογεννημένος
Σπέρμα ζωής που σου ανήκει είναι
Μην τον μισείς, μην τον αρνείσαι
Θυμήσου το ταξίδι του
Κρύψε καλά τα ίχνη του
Αποχαιρέτα τον με σεβασμό και ευχήσου «Καληνύχτα»
Αθήνα,
2010
Βρώμικο χιόνι το αίμα νέρωσε σε φλέβες που βίαια κοπήκαν
Δυο στάλες ’μείναν μοναχά να μαρτυρούν το τραύμα
Δεν βιάστηκες να τις μαζέψεις
Έμεινες να τις κοιτάς
Καθώς αυτές κυλούσαν στο λευκό σου δέρμα
Μια αργή διαδρομή
Το κορμί σου χρωμάτιζαν με τα ίχνη τους
Δεν σε λυπούν, δεν σε φοβίζουν
Τις αφήνεις να χαρούν το τελευταίο τους ταξίδι
Τα στιλέτα των ανθρώπων δεν σε βουρκώνουν πια
Τις σταματάς με τα δάχτυλα σου
Τις βάζεις να αποκοιμηθούν
Ανάμεσα στα δυο σου χείλη
Κι αυτός ο πόνος ο σκληρός, ο αδικογεννημένος
Σπέρμα ζωής που σου ανήκει είναι
Μην τον μισείς, μην τον αρνείσαι
Θυμήσου το ταξίδι του
Κρύψε καλά τα ίχνη του
Αποχαιρέτα τον με σεβασμό και ευχήσου «Καληνύχτα»
Αθήνα,
2010