Βουνά.
Κομμάτια γης που στήθηκαν ψηλά ή που δεν χαμήλωσαν ακόμα.
Στέκεσαι.
Εδώ που η γη φτιάχτηκε χαμηλή ή που δεν πρόλαβε ακόμη να
ψηλώσει.
Και περπατάς. Και τρέχεις. Και λαχανιάζεις. Και σταματάς.
Και όλο χάνεσαι.
Το έδαφος σου αλλάζει τόσο αργά ενώ ο χρόνος τρέχει.
Δεν φτάνει μια ζωή με όλα σου τα βήματα αλάβωτα να φτάσεις
εκεί πάνω.
Άντε λοιπόν, στο πιο ψηλό σου να βρεθείς και με ενθουσιασμό να πεις:
«Ω, τι όμορφες λακκούβες!».
Ποιος το περίμενε πως έτσι λένε στις κορφές;
Μέτοικος όμως τώρα εσύ, μην ψάξεις στο χρόνο για συμπόνοια.
Για κανέναν δεν γύρισε να κάνει διορθώσεις.
Στην κορυφή που έφτασες, χάζευε ολημερίς αν θες που ζει η
ομορφιά