Ανοιχτή πρόσκληση

Απόψε θα 'ρθω να σε συναντήσω
Μου 'πες στης αισιοδοξίας τα σοκάκια τριγυρνάς
Τώρα στριμώχνω ανασφάλεια 
και άμυνας χρωματιστά φουλάρια 
στις πλαστικές θήκες που αγόρασα φτηνά.
Κακής ποιότητας, μα τι με νοιάζει?
Σύντομα θα τα χρειαστώ ξανά

Μου 'πες να 'ρθω άβαφτη χωρίς αξεσουαρ
μα είπα να κρατήσω λίγη μάσκαρα και πούδρα
όταν ξυπνήσω δίπλα σου παιδί χλωμό μην μ' αρνηθείς 
Μου 'πες τους διάσημους εκείνους στίχους
πως όλα θα πάνε καλά και να μην πάρω τα cd μου
γιατί θα φτιάξουμε δική μας μουσική, ονειρική

Μου 'πες να φέρω μόνο εμένα και να βιαστώ να έρθω να σε βρω
μα όσο κι αν ήθελα η προίκα μου μου έγνεφε 
χωρίς τις φοβίες και τα τσιμπράκαλα μου δεν είμαι πια ολόκληρη εγώ
Έξυπνα χρόνο κέρδισα και απάντησα πως μισερή θα έρθω 
για να με συμπληρώσεις μόνο εσύ 

Μου είπες αλήθεια και σου είπα ψέμματα
Έκρυψα σκέψεις και κραγιόν στο πάτο της βαλίτσας
και σε μια χάρτινη ελπίδα έγραψα
"Βρες τα και κάνε με εσύ να τα πετάξω"

Δεν γίνεται αλλιώς μάτια μου, νομίζεις δεν δοκίμασα?
Η αλήθεια του ανθρώπου φθείρεται, χάνεται
και δεν φυλάγεται σε ζελοφαν, δεν μένει άτρωτη με ναφθαλίνη 


Αθήνα,
2014