Ανοσοποίηση

Αγαπημένε φίλε,
Πονοκέφαλοι συχνά με επισκέπτονται τελευταία.
Ο πόνος με λύγισε και πριν λιποθυμήσω αποφάσισα να κάνω το σωστό.

Έφτιαξα τα χαρτιά μου, στήθηκα στην ουρά
και από  γιατρούς πέρασα διαφόρων ειδικοτήτων.
Προφορικά μου είπαν «ξεκουράσου»
και τα χαρτιά μου μουτζούρωσαν με τη λέξη «Υγιής»
Προσπάθησα κι εγώ λοιπόν να κάνω ότι μου είπαν.
Σταγόνες στα μάτια και τα αυτιά και διάλυμα στο στόμα.

Οι μέρες πέρασαν, τα φάρμακα τελείωσαν και ξαναπήγα στους γιατρούς.
Τότε αυτοί με ρώτησαν:
-Πότε πονάνε τα μάτια σου;
-Όταν κοιτάζω το άδικο, με ζαλίζει η ασχήμια.
-Τα αυτιά σου πότε βουίζουν;
-Όταν ακούω ψέματα, φωνές και σαν θρηνεί τα βράδια η πόλη.
-Πότε πονάει το στόμα σου?
-Δεν πονάει πια γιατρέ. Απλά δεν νιώθω γεύση.
Πήρα όλοι την πένα τους και ξεροβήχοντας χάραξαν στα χαρτιά μου:
«Ανησυχητικά υγιής»

Έφυγα φίλε μου από εκεί μα μου έδωσαν ελπίδες.
Καλά θα γίνω είπανε.
Η γεύση μου χάθηκε γι’ αρχή.
Σύντομα όμως θα χάσω και τις άλλες μου αισθήσεις.

Δεν θα πονάω τότε φίλε μου.

Εσύ;  Πώς αισθάνεσαι;


Αθήνα,
2011