Μισή αλήθεια που έγινε τραγούδι

Στο δρόμο κάπου ανάμεσα σ'ανθρώπους
Σ' ένα κρύο δωμάτιο σ' ένα πάρκο, μια ξένη αγκαλιά
Είδα σήμερα εκείνη
Αυτήν για την οποία το τραγούδι σου μιλά

Εκείνη που φυλάκισες σε στίχους
Εκείνη που κρατάς στα δάχτυλα σου
Εκείνη που μαζί σου γρατζουνάει την κιθάρα
Εκείνη που μαζί σου τα πλήκτρα με ένταση πατά

Είδε πως την κοίταγα με ζήλια
πλησίασα και είπα "Στο όνομα σου χόρευα εχθές"
Μου είπε "Δεν είμαι εγώ εκείνο το τραγούδι.
Εμένα δεν με ρώτησε κανείς πως ένιωσα και μέχρι σήμερα κανείς δεν με ρωτά."


Αθήνα,
2013