Κουβέντα να
γίνεται που λες,
ασύλληπτα
παράλογες οι αισθήσεις ή ο νους, δεν ξέρω.
Νιώθεις κι
εσύ το ίδιο όταν περνάς τα δάχτυλα πάνω σε μια λεπτή σελίδα;
Ελκύεσαι να
σύρεις την αφή σε φύλλα απαλά, ευαίσθητα σε μελανές πιέσεις;
Σε συγκινεί
η τρωτότητα σε κάθε εκτόνωση, ενώ χαζολογάς σε κάθε αποτύπωμα της τυχαιότητας σου;
Στο γύρισμα
τους σε παρακινούν να κάνεις πίσω μπρος και πάλι πίσω άνευ τύψεων με τόση
ευκολία;
Δεν μιλάω
περίεργα μωρέ, πρόσεξε με.
Ασύλληπτα
παράλογες οι αισθήσεις ή ο νους, δεν ξέρω.
Εγώ απλά παρατηρώ,
καρμπονικά χαράζονται όσες έρχονται και αρκούν τα δάχτυλα μου για να αισθανθούν
ένα γεμάτο παρελθόν κι ένα επηρεασμένο μέλλον.
Ξεφορτώσου
λίγο γνωστικιέ και δώσε σημασία.
Ασύλληπτα
παράλογες οι αισθήσεις ή ο νους, εγώ δεν ξέρω.
Μα κοίτα εδώ
πως στέκονται οι επόμενες Σειρήνες.
Με τι
ακεραιότητα δένονται άψογες, κενές, μη προκατειλημμένες.
Σαν να μην
εξαρτάται από τίποτα το τι θα γραφτεί σε αυτές.
Πιθανή! Πες
το! Πιθανή ακόμη κι η ευτυχία.
Κοροϊδεύεις μα
κι εσύ,
ασύλληπτα
παράλογες οι αισθήσεις ή ο νους, δεν ξέρεις.
Ίσα και
όμοια οι μύθοι με το ψέμα, οι μέρες άλλαξαν.
Μην με ακούς
καχύποπτα μωρέ.
Στο λέω. Καλύτερα
να με γλεντάς εσύ κι εγώ αυτές παρά να εμπιστευτώ μια τυχαία Κίρκη.
Ιανουάριος
2018,
Αθήνα
(Γενάρης
σημαίνει αντιστέκομαι)