Ομοίως πέταξε πέταλα και πάλι η μαργαρίτα
Μην την μαλώνεις άλλο τη παιδούλα
Βρε τη μάδησες, βρε τη δίψασες, βρε τη κατσάδιασες τόσο που σούρωσε
η σωληνόμορφη αντοχή της
Σε είδα και σένα όμως να χαζογελάς σαν γύριζες το αυστηρό
σου βλέμμα
Σαν είδες την ντροπιασμένη ισχυρογνωμοσύνη της να γέρνει χαμηλά,
κρύβοντας, μα τι αδιόρθωτη, μικρά ίδια πέταλα που μουρμουρίζανε «αν»
Καλή είσαι και του λόγου σου χοντροκώλα λογική μου
Τέτοιος κόπος να μπουγελώσεις τα ακτινωτά της θέλω. Ρε βούτα
το κουτόχορτο να ξεριζωθεί από το χώμα.
Κάνεις την μεγαλόψυχη για λίγο χώρο στο παρτέρι που σου όρισαν,
και ψαλιδίζεις νευρωτικά κάθε χορτάρι που πάει να ξεφυτρώσει
Ανάθεμα τόση ανακύκλωση
Μα πες μου αλήθεια τώρα που τη καμαρώνουμε μαζί σκαστή από τα
όρια σου. Επίτηδες αφήνεις πάντα μια στάλα φύλλο;
Για στάσου
Άτιμη! Στρογγύλεψες!
Το είδες ότι το άλογο συχνά φωλιάζει στις ορθές γωνίες
Ασ’ την… ας’ την σου λέω λίγο ακόμα
Τώρα που σε συμπάθησα, φυλάω εγώ για 'σένα τσίλιες
Απρίλιος 2018,
Μύκονος
